نوبهار است در آن کوش که خوشگل باشی

کودکان ، پای همیشگی عید و عیدی در حال نقشه کشی برای بدست آوردن بیشترین عیدی و رفتن به خاطره انگیزترین میهمانیها و همچنین فراغتی از درس و مدرسه و ...روزها را یکی یکی می شمرند.

این زیباترین وجه عیدیست که شاید بتوان موتور محرکه ی هر جنبشی در بهار خواندش . موتوری که پدر می بایست با تمام توان و تلاش خود برای فراهم نمودن آنچه که نامش لباس نو و شیرینی و میوه ی عید است و جان چرخان این موتور جوشان است انجام دهد.

در رسانه های اجتماعی جملاتی چون خدایا هیچ کس را در شب عید شرمتده ی زن و بچه اش نکن بسیار به چشم می خورد.و همه می دانیم که معنای آن چیست . روزگاری کودکی بیش نبودیم که از عید فقط شوروشوق و شادیش را بی خیال از آنچه که پدر متحملش می شد و آنچه مادر باید برنامه میریخت را و امروز جز خاطراتش و گاه اضطراب و ناگرانیش را می بینیم .

هر چه که هست ، وجه مشترک همه ی آنها که برای عید آماده می شوند جنب و جوشی ست که برای مهیا شدن هر چه بیشتر و بهتر برای مواجه شدن با پیامدهای آن را دارندو امیدوارند که این عید عیدی به از عید پیش باشد.