دو کاج ( نسخه ی قدیم )

در کنار خطوط سیم پیام
خارج از ده ، دو کاج ، روییدند
سالیان دراز ، رهگذران
آن دو را چون دو دوست ، می دیدند
روزی از روزهای پاییزی 
زیر رگبار و تازیانه ی باد
یکی از کاج ها به خود لرزید
خم شد و روی دیگری افتاد
گفت: ای آشنا ببخش مرا 
خوب در حال من تامّل کن
ریشه هایم ز خاک بیرون است
چند روزی مرا تحمل کن 
کاج همسایه گفت با تندی
مردم آزار ، از تو بیزارم
دور شو ،دست از سرم بردار 
من کجا طاقت تو را دارم 
بینوا را سپس تکانی داد
یار بی رحم و بی محبت او
سیم ها پاره گشت و کاج افتاد 
بر زمین نقش بست قامت او 
مرکز ارتباط ، دید آن روز
انتقال پیام ، ممکن نیست
گشت عازم ، گروه پی جویی 
تا ببیند که عیب کار از چیست 
سیم بانان پس از مرمت سیم 
راه تکرار بر خطر بستند
یعنی آن کاج سنگ دل را نیز 
با تبر ، تکه تکه ، بشکستند

شاعر: محمد جواد محبت